TAKOIAK

Zapatilak jantzita nituelakoan

bapatean ohartu naiz takoidun zapatak zirela

hamar zentimetrotik gorako takoidun zapata gorriak

puntan dirdira egiten zutenak

nire oinentzat txikiegiak zirenak

harrituta ikusi dut takoidun zapatekin eroso nintzela

asfaltotik korrika ere egin nezakeela

adokin zaharretako kaleetatik barrena

mendiko bidetxidorretatik erraz

oinusten saiatu naiz 

baina takoidun zapatekin erosoago nintzen

eta haiekin gelditzea erabaki dut

erabaki errazegia dela esango luke batek

froga egin dezala

takoidun zapata gorriak jantzi ditzala

erantzunaren zain geldituko naiz

nire takoidun zapata gorrien gainean

takoidun zapatetan erorsoegi sentitu dut nire burua

nire mundua

eta bertigo eskergak harrapatu nau

4 ALDIZ NI

GALDERAK

Harriei galdetu beharko diet

nola gordetzen duten eguzkiaren beroa

nik ere zurea luzaroan gorde dezadan

Hezurrak epeldu dizkidan bero galkorrak

begiradarekin bakarrik utzi nau

leihoa ireki bezain laster

Begiradan beroa gorde daitekeela esan dit

baina joan bezain laster

izoztu zaizkit malkoak

NI BEZALA

Festa baten biharamunean bezala
zoriontasun galkorraren aztarnak nonnahi
garbitzen hasteko indarrik gabe
orduan esandakoak eta laztandutakoak
ni bezala
pareta hauen artean harrapatuta gelditu dira

DESERRIRANTZ

Hiriko etxe altueneko teilatuan nago eserita, hankak amildegian zintzilik dauzkadala. Zuk eraiki duzun hiria da, harriz harri.
Etxe eta teilatu hau ere zure lanak dira.
Bertan seguru izan nahi ninduzun, kaleak nire egin, semaforoekin nire bidea eten eta jarraituz. Ni bertan mozkortuz, benetako egunsentiak ezkutatuz.
Orain ezin duzu jasan nik hiria suntsitu izana. Eta hemendik hondamendiaren erdian ikusten zaitut, oihuka, jolasa amaitu dela sinistu ezinik.
Haizeak aurpegian astintzen nauen bitartean deserriratzeko plana irudikatzen hasten naiz.

AHIZPARENTZAT POESIA

Lili bat hartu eta

gainontzeko opariak soberan egon ziren

hostoz-hosto erantzi ginen

eta haiekin bildu genuen zure gorputza

altxorrik preziatuena bezala

zu berriz loratu zinen arte

eta harek zu ere amets

eta harek zu ere erantzi

amaren erraien deia ozenegia izan zen

sehaska-kanta gozoena

eta ez zinen gehiago urrundu

ametsik gaiztoena maitasun istorio bilakatu zenuen hartan

HARRAPAEZIN

sarri sentitzen gara mamu artean
dantzan
oreka gabe
nora jo ez dakigula
gurea ez den atea joz gero
bertan abailduko garelakoan

baina hala ere indartsu
gurea propio den bidea egin nahian
inoren ezarpenik gabe
inoren menpe egon gabe
besteen hatzaparretatik ihesi
harrapaezin
eta indartsu

ETSAIA

olatuek eraman zuten han utzitakoa

gehiegizko pisua zen niretzat

itsasoa ez da inoiz hain itsaso izan

ta denbora inoiz ez horren etsai

ZURE TXOKO ILUNA

Zure txoko iluna aurkitzean, funanbulista batek azken pausoa ematen duenean sentitzen duena sentitu nuen.

Heltzeaz pozik, baina hariaren desorekak tentatuta.

Zalantza egin nuen.

ezaguna nuen argitara itzuli

edo haitzuloaren iluntasunean goxo-goxo galdu?

erantzunik ez nizun eman

baina hemen naukazu, gaur ere.

Martxoaren 8

mundua krimenaren agertoki bilakatuta

etsaiak babesten gaituela sinestarazi nahi digute

ez dugu gehiago irentsiko

ez dugu horretarako goserik

gure gosea eta egarria bestelakoa da

eta ez gara berehalakoan aseko

sufragistetatik transfeminismora

paleolitikoko ama-gizartea ahaztu gabe

gure buruak armatuz goaz

testosteronak bultzatutako gerrak ahaztuta

gure armak bestelakoak dira

Pankhurst, Storni, Buttler, Rodrigañez

eta beste hainbat itzalpetik

haiekin armak hartu ditugu

badatozenak besoak eta hankak zabalik jasoko ditugu

gure barnean sakon sartzeko

larrua jo beharrean laztanduz

pultsioak sentituz

barruan ditugu

animali garela gogoratu

beste mundu hobeago bat posible da

eta mundu honen sabelean sortzen ari da

taupadak entzun ditzakezu

adi egon ezkero

benetako iraultza bakarra

more koloreko iraultza

LATERALITATEA

 Nire ezker hemisferoari hainbeste kasu egiteaz aspertu naiz.

 Hemendik aurrera eskuinekoa izango da nire alde kuttuna.

 Politikoki zuzenagoa ez izatearen arriskua ere badagoela onartuta.

LEHIA

Lehia, eromena, norgehiagoka, garaipena, menperatzea. 

Une bakoitzak ematen digun edertasunaz ohartu gabe, lehenengoak iritsi nahi dugu. 

Bizkor, presaka. 

Hain bizkor iristerakoan lurraren aurka topa egin eta txikituta eta sakabanatuta geratzeko posibilitatea dugula ahaztuta. 

Orain ederrak eta osoak gara, baina ez du garratzirik, besteak baino lehenago iritsi banaiteke.

 Isladatu dezakegun argia antzua da. 

Ase-ezinezko zurrunbiloan murgilduta.

DEBEKATURIKO LEKUAN

Muga gaindiezinak zelatan

erlojua gure gainean

munduaren lurmuturrean

zoriontasun iheskorraren morroi

Elkarri neurriak hartzen

nondik abiatzen gara?

noraino iritsi gaitezke?

galderak etengabe buruan

Bizitza bat dugula ahaztuta

une hura ez zela pasako sentitu genuen

baina ordua iritsi zen

eta bizitzera itzuli behar izan genuen

Debekaturiko lekuan omen geuden

SETIATU EGINGO HAUT

Hire enborraren barruan sartzea nahi niken,

setiatu egingo haut, une aproposenaren zain

azal zimur eta gogor hori zeharkatzeko

hire noranzko guztietan leun hedatu beharra sentitzen dinat

hire izerdia barrutik dastatu, hire koloreak nire azalean begiratu

zulatu ezin daitekeena zulatuz

sustraien erakarpen indarra somatzen dinat aspalditik

etengabe deika, gerturatzeko eskatuz, barrura sartzeko

eta laztan luze bat bezala, hostoetaraino iritsi

haizeak nola mugitzen hauen nabaritzeko

hire izate osoan barrendu, nire jaiotza berri bat balitz bezala

zulatu ezin daitekeena zulatuz

AKORDE HAIEK

Nire filmaren leitmotiva balitz bezala, akorde haiek behin eta berriz buruan ditut. Ez dago abestirik borratuko dituenik.

Nire garuna konkistatu dute.

Nire gogoa konkistatu duzu.

BAPATEKO ARTELANA

.

Izoztuta dauzkadan esan beharreko hitzak

egunen batetan artelan bilakatu daitezke

artistaren bat leku egokian egon ezkero.

Berarena meritua.

Nirea isilunea.

Edertasun konpartitua.